In mei heb ik mijn eerste Strong Viking Run gedaan. 7 km, ik vond het zwaar en na 6 km begon ik het pas écht leuk te vinden en waren we al bijna klaar. Ik zei toen: de volgende keer wil ik 13 km doen!
Vanaf mei tot augustus heb ik er wel over nagedacht en was het idee om te gaan trainen. Het plan was er, maar met een nieuwe baan waarbij ik mijn uren ging verdubbelen, drukte in huis en heel veel andere smoesjes is het mij niet gelukt.
Tot ik een maand geleden toch vrij had gekregen, er heel snel een kaartje gekocht was en ik dus wel mee móést doen. Ik vond het spannend, had niet meer getraind dan die 1 keer in de week paaldansen sinds september en ging nu weer de 7 km lopen.
Gelukkig maar 7 km want zo realistisch was ik wel, als ik niet train redt ik de 13 km niet zo maar. Vrijdagavond had ik wat gezonde spanning, ik wist wat mij te wachten stond van de vorige keer.
Zaterdag 13 oktober was het dan zover! Kleren aan en gaan, waar ik overigens goed over na had gedacht; lange mouwen shirt en een lange broek, zodat ik niet direct bij het eerste obstakel open zou liggen. Om 12 uur gingen wij dan van start. Het eerste obstakel is altijd de muur die je bij de start over moet. Met een opstapje van een aardige vent ging ik daar, nog steeds niet heel soepel, wel overheen. Het hele team compleet en we vertrokken op weg naar 7 km vol FUN!
Na zo’n 2 kilometer moesten we een berg op tijgerend onder het prikkeldraad door, het ging, ik had moeite maar vond dit de vorige keer ook heel zwaar. Dit is waarom ik mijn lange shirt had aangetrokken, ik werd aangemoedigd en gecoacht door een teamgenoot wat mij goed op weg hielp. Eenmaal boven aangekomen stond de rest van het team al te wachten. We gingen verder, vanaf het moment dat we boven stonden en weer richting beneden gingen, weet ik niet zoveel meer behalve dat ik flink zwart voor mijn ogen begon te zien. Ik voelde mij wankelen en was bang dat ik zou flauwvallen. Het eerste wat mijn moeder zij is: ‘uitkleden!’ ‘Dat lange shirt moet uit nu!’ Uh, oké, prima shirt uitgetrokken en rustig verder lopen. Er werd nog even gekeken naar mijn hartslag (gelukkig heb ik daar een handige watch voor die dat goed bij houdt) en weer rustig verder gelopen.
Ik heb niet heel bewust de eerste paar obstakels meegekregen hierdoor en heb hier de rest van de run ook best wel last van gehad, ik voelde me zwak, trillerig en bloedheet. Het weer was natuurlijk ook bijzonder goed, iets te goed, want met 26 graden een obstakelrun is nu eenmaal pittig!
Rond de 4,5 km ging het weer beter met mij en kreeg de lol er weer van in te zien. Samen met je mede-Viking obstakels doen is het allerleukst. Mijn vaste buddy hierbij is Iris en we hebben weer gelachen. Samen met een elastiek onder balken door en onder het prikkeldraad door tijgeren, samen kruiwagen rijden, elkaar van een balans plank aftimmeren (die ik keer op keer win 😜) en de verliezer die dan 10 burpees moet doen. Dat was weer super!
En net als de eerdere keer bij 6 km begon ik het weer leuk te vinden, richting de laatste drinkpost, op naar het modderbad, richting de muur die je op moet rennen en klimmen. Het trotse gevoel als dit dan ook daadwerkelijk lukt! Het team gevoel wat je hebt, want ik, met mijn niet al te grote lengte, heb echt wel wat hulp nodig bij sommige obstakels. Maar het gevoel wat je daarna hebt als het lukt, is in één woord FANTASTISCH!
Wat ik dacht toen we bovenop stonden bij de finish? Wat heeft mijn lichaam mij weer in de steek gelaten, maar wat ben ik trots dat ik élk obstakel gedaan heb, dat ik het weer overleefd heb en het gevoel daarna, ik wil dit nog een keer doen!
Of ik volgende keer wél de 13 km wil doen, ben ik nog niet over uit, 7 km in een snellere tijd is ook een prima prestatie! Wat ik wel weet is dat ik het zéker volgend jaar weer wil doen! Maar dan wel graag getraind.🙈
Kleine toevoeging: dit is het gevoel wat ik heb als ik aan gister denk. Als ik naar mijn lichaam kijk en luister nu vraag ik mijzelf af ‘wat heb ik gister precies allemaal gedaan?’
Ik ben bond en blauw, beurzen plekken en voel elk spiertje in mijn lichaam, maar dat krijg je erbij om nog even na te genieten van de run van gister denk ik. 😂
-FW