Wat een week was dit! De week begon met geweldig nieuws, we zouden sneeuw krijgen! Ik vind verse sneeuw zo gaaf, ik had echt zin om in een dik pak sneeuw te gaan hardlopen! Zondag ochtend toen ik wakker werd, ben ik meteen uit mijn bed gegaan om te kijken of er sneeuw lag. Maar helaas geen vlokje… Nog een keer mijn telefoon checken, er moest echt sneeuw komen. Eerst maar rustig mijn ontbijt genomen. Nog steeds geen sneeuw… Ik wilde zo graag hardlopen in de sneeuw! Toch maar al vast mijn hardloop kleren aangetrokken, dan zou ik maar gewoon gaan hardlopen, (voor de boxles was ik namelijk al te laat).

Een stukje lopen met Mona lopen, die moest ook echt wel even uit. Nog wat trutten in huis, ik maakte niet echt aanstalten om al te gaan lopen. Ik was teleurgesteld, code oranje en nog steeds geen vlokje sneeuw te bekennen. Totdat… daar eindelijk de eerste vlokken kwamen. Het waren grote vlokken, de lucht was donker, dat zag er goed uit. Nog even geduld en het zou een pak sneeuw zijn. Ik besloot eerst te lunchen, het was aan de vroege kant, maar dan had ik een lekker bodempje voor mijn sneeuwrun: 2 bruine boterhammen, met 2 gebakken eieren, spek en kaas. Dat smaakte, het pak sneeuw groeide!

Ik pakte mijn spullen om op pad te gaan, even een uurtje rennen door de sneeuw. Vanuit huis besloot ik te hollen richting spookverlaat (een terrein met een bospad tussen de N11 en Hazerswoude). In de buurt van de N11 stelde ik de route bij, (misschien lag er onder de bomen geen sneeuw). Dus lekker langs de N11 richting het Archeon. Het was zeker niet minder gaan sneeuwen. De lucht was nog donkerder en er stond een stevige wind, welke ik flink tegen had. Ik was warm aangekleed, maar ondanks dat was het toch koud. Gelukkig had ik in het begin al wat foto’s gemaakt (mijn batterij was na 15 minuten al leeg). Het lopen ging super, ik voelde me sterk, ik was 1 met de elementen! Het was echt super gaaf!

De terugweg besloot ik om boven op de geluidswal te lopen met de wind mee. Eerst moest ik aan het eind bij de Romein (van het archeon) omhoog klimmen. Dat was pittig, maar het lukte! Weer mezelf overtroffen. Bovenop liep het geweldig, wind mee en zicht op alles wat er op de wal gebeurde. Kinderen met en zonder sleetjes die naar beneden gingen. Sneeuwpoppen die gemaakt werden en honden die als dolle door de sneeuw rende! Als ik straks thuis was zou ik met Mona ook de sneeuw in gaan, wat zou ze er van vinden? Ik moest nog even doorrennen.

Bij Avantie (de wielerbaan) was de jeugd aan het veldrijden, het parcours was nu nog gaver met de sneeuw. De sneeuw kwam nog steeds met bakken uit de lucht. Je zag mijn voetstappen van de heenweg niet eens meer (van de andere wandelaars ook niet). Ik was ondertussen ruim een uur onderweg. Het laatste stuk over fietspad en stoep was nu ook echt een trail met de sneeuw!

Thuis ben ik meteen gaan douchen en me klaar gaan maken voor een verjaardag waar ik naar toe ging. Ik besloot met de trein te gaan en Mona zou met mij mee gaan. Mona en ik moesten nog een stuk lopen naar de trein door de sneeuw. Mona vond het erg leuk, ookal zal ze niet heel gek doen (ze is tenslotte al een oude dame van 9 jaar). Maar je zag haar genieten. Wat is het toch een schat!

Woensdag had ik weer een mooi evenement in mijn agenda staan. We zouden met een hele groep (ongeveer 70 man) gaan hardlopen in Bergschenhoek. Het is een training voor de “petzl night trail” die we in februari gaan lopen. De sneeuw in Berschenhoek had ondertussen plaats gemaakt voor water en modder. We liepen in 2 groepen, een snelle groep en een langzame groep… Ik wist al in welke groep ik zou starten, de langzame groep. We gingen van start; ohhh wat ging deze groep snel! Dat ga ik nooit een uur volhouden, dacht ik. Nou ja toch maar gewoon door gaan.

Mandy (coach bij kikztart) bleef bij me. Dat is toch wel fijn, de rotterdamsche alp is erg donker ‘s nachts. We hadden een mooi rondje gelopen, paden die ik nog nooit had gelopen maar die in februari wel in het 15 km parcours zitten. Het was weer super gaaf! Na afloop heb ik lekker genoten van een beker warme chocomelk en mijn herstelshake, die had ik echt wel verdiend!

De volgende avond stond er nog een uitdaging op het programma. De “Alphense bruggenrun”. Ik wist overdag nog niet zeker of ik wel zou gaan, ik kon ook gaan boxen, misschien was dat iets relaxer, ik kan dan altijd een oefening overslaan. Maar ‘s-avonds was het mooi weer, ik was op tijd klaar met eten, dus besloot ik toch naar de bruggenrun te gaan. Het was al aardig druk toen ik daar aankwam. De bruggenrun gaat over 11 bruggen, je kan bij 2 bruggen kiezen of je door gaat. De eerste brug is 4,5km, de tweede brug is 6,5 km en als je alles doet is het 11km. Als iemand aan mij vroeg hoe ver ga je? Zei ik: “ik ben 11 van plan, maar ik kan altijd eerder terug. Ik heb tenslotte gister al een zware training in Berschenhoek gedaan”. Ik liep lekker, we hadden wat bruggen tegen, omdat er altijd wel een boot door Alphen vaart. Bij die bruggen had ik dan even een kleine pauze, de meeste lopers hou ik ook niet bij, maar ik ging wel door.

Bij ieder keerpunt dacht ik… Ach wat, ik ga door, ik kan het, ik hoef niet als eerste binnen te komen!  Ik doe de 11km en finish gewoon in mijn eigen tijd! Het ging echt geweldig, dat had ik niet verwacht na de 2 zware loopjes eerder deze week. Ik had weer een herstelshake verdiend.

Wat een mooie bijkomende triomf was dat ik tijdens de “petzl training” mijn doel van 800 km dit jaar gehaald heb. Ik had al een aantal jaren een doel van 700 of 800 km staan. Ik had nog nooit mijn doel gehaald. En dit jaar, met nog een halve maand te gaan, is het geluk!!!

-EvO